Yoga Tarihi

1- PRE-VEDİK DÖNEM (MÖ 6500-4500)

Günümüzde Pakistan’ın Belucistan bölgesinde yapılan kazılar, MÖ 7. bin yıla tarihlenen büyük bir yerleşim alanı ortaya çıkarmıştır. Bu alan, Mehrgarh olarak bilinir ve İndus ve Sarasvati nehirleri arasında gelişen ilk büyük uygarlığın başlangıcını işaret eder. 20.000 kişilik bir nüfusa sahip olan Mehrgarh, ticaret ve sanayi açısından gelişmişti. Burada ilk yoga simgelerinin yer aldığı figürlere rastlanmıştır ve felsefi düşünceler doğa ile birliği keşfetmeye yönelmiştir.

2- VEDİK ÇAĞ (MÖ 4500-2500)

Vedik dönemde felsefe ve bilim birleşmeye başlamış, özellikle Rig-Veda ve diğer vedalar, astronomi gibi önemli bilgileri içermekteydi. Bu dönemde yoga, doğa ile bütünleşen asanalarla tanımlanmış ve içsel keşiflere yönelik çalışmalara başlanmıştır. Ancak iklim değişiklikleri nedeniyle bu gelişmeler duraksamıştır.

3- BRAHMANİK ÇAĞ (MÖ 2500-1500)

Sarasvati ve İndus bölgelerindeki uygarlık çökmeye başlayınca, vedik toplulukları Ganj Nehri çevresine yerleşmiş ve burada yeni yerleşimler kurmuştur. Brahmanik rahipler, kültürel dokuyu şekillendirerek vedik inançları daha derinlemesine incelemiş ve Orman Okulları gibi yeni eğitim sistemleri geliştirmiştir.

4- VEDİK / UPANİŞADİK SONRASI DÖNEM (MÖ 1500-1000)

Upanişadlar, felsefede içsel dönüşüm ve kişisel gelişime odaklanmıştır. Bu dönemde, yoga ve diğer ruhsal çalışmalarda içsel arınma ve özveri ön plana çıkmış, Hindistan’ın psiko-spiritüel tekniklerinin bilimselleşmeye başlamasının temelleri atılmıştır.

5- ÖN-KLASİK / EPİK DÖNEM (MÖ 1000-100)

Mahabharata ve Ramayana gibi destanlar yazılmış, karmaşık etik ve metafizik öğretilerle yoga dinle birleşmiştir. Ayrıca Jainizm ve Budizm gibi yeni dini akımlar ortaya çıkmıştır.

6- KLASİK DÖNEM (MÖ 100-500)

Bu dönemde Patanjali’nin Yoga Sutra’ları yazılmış ve felsefenin 6 klasik okulu şekillenmiştir. Ayrıca Mahayana Budizm’i ve Hindular arasındaki diyalog artmıştır. Gupta İmparatorluğu döneminde yoga ve diğer inanç sistemleri olgunlaşmıştır.

7- TANTRİK / PURANİK DÖNEM (MS 500-1300)

Tantrizm, binlerce yılın bilgisini birleştiren yeni bir sistem olarak ortaya çıkmıştır. Tantra, kişinin ruhsal gelişimini toplumla entegrasyona dönüştüren derin bir disiplin olarak kabul edilmiştir. Şakti enerjisi ve evrensel entegrasyon gibi temalar, yoga biliminin önemli bir parçası haline gelmiştir.

8- BÖLÜMSEL DÖNEM (MS 1300-1700)

Tantra ve Bhakti hareketleri üzerinde daha fazla yoğunlaşılmış, dişil enerjilerin yaşam üzerindeki rolü araştırılmıştır. Adanmışlık felsefesi gelişmiş ve yoga içsel dönüşüm ve adanmışlıkla şekillenmiştir.

9- MODERN DÖNEM (MS 1700-GÜNÜMÜZ)

19. yüzyılın sonlarında Batı dünyası, Hindistan’ın ruhsal mirasıyla tanıştı. Swami Vivekananda’nın 1893’teki Chicago Dünya Dinler Parlamento’sunda yaptığı konuşma, yoga ve Hint felsefesinin Batı’da yayılmasına zemin hazırlamıştır. Yoga, tüm dünyada geniş bir ilgi görmeye başlamış ve modern çağda büyük bir popülerlik kazanmıştır.