Fatiha Sûresi

Müddesir Sûresi’nden sonra Mekke’de indirilmiştir ve 7 âyetten oluşmaktadır. Kur’an’ın ilk sûresi olması nedeniyle “açış yapan, açan” anlamına gelen “Fâtiha” adı verilmiştir. Diğer isimleri arasında şu ifadeler yer alır: Ana kitap anlamındaki “Ümmü’l-Kitâp”, dinin temel esaslarını içeren anlamıyla “el-Esâs”, İslam’ı ana hatlarıyla anlattığı için “el-Vâfiye” ve “el-Seb’u’l-Mesânî”, ayrıca birçok gizemi barındırdığı için “el-Kenz”. Peygamber Efendimiz, “Fâtiha’yı okumayanın namazı olmaz” buyurmuştur. Bu sebeple Fâtiha, namazların her rekâtında okunur.

Anlamı bakımından Fâtiha, en büyük dua ve münâcât kabul edilir. Sûrede yalnızca Allah’a kulluk edileceği, yardımın yalnız Allah’tan geleceği, doğru yola ulaşmanın ve sapmanın Allah’ın iradesine bağlı olduğu, hayrı ve şerri yaratanın Allah olduğu ifade edilir. Kur’an, insanlığa doğru yolu göstermek için indirilmiştir ve bu esasların ana hatları Fâtiha’da özetlenmiştir. Fâtiha’da, övgüye, yüceliğe ve ibadete layık olan tek varlık olarak Allah’ın hakimiyeti vurgulanır. O’ndan başka güvenilecek bir güç olmadığı belirtilir ve doğru yolda ilerleme, iyi bir insan olma arzusu dile getirilir. Hicretten önce indirilmiş olup toplam 7 âyettir.

1. Rahmân (ve) rahîm (olan) Allah’ın adıyla.

2. Hamd (övme ve övülme), âlemlerin Rabbi Allah’a mahsustur.

3. O, rahmândır ve rahîmdir.

4. Ceza gününün mâlikidir.

5. (Rabbimiz!) Ancak sana kulluk ederiz ve yalnız senden medet umarız.

6. Bize doğru yolu göster.

7. Kendilerine lütuf ve ikramda bulunduğun kimselerin yolunu; gazaba uğramışların ve sapmışların yolunu değil!