Kerâmet ne demek?

Kerâmet, Arapçadan Türkçeye geçmiş bir kelimedir ve “ilahi lütuf”, “Allah’ın dostlarına verilen olağanüstü güçler” veya “sürekli olağanüstü halleri” anlamına gelir. İslam’da, kerâmet, Allah’ın özel olarak seçtiği ve dost kabul ettiği kullarına verdiği manevi bir yükseklik ya da görünmeyen güçlerin bir tezahürü olarak kabul edilir.

Kerâmet’in anlamları:

1. İlahi Lütuf ve Mucize: Kerâmet, Allah’ın dostlarına veya velilerine (yani, evliya kabul edilen kişilere) verdiği mucizevi olaylar veya olağanüstü güçler anlamına gelir. Bu, bir kişinin doğa kanunlarının dışında gerçekleştirilen olağanüstü bir durumu ifade eder. Kerâmet, İslam’da peygamberlerin mucizelerinden farklı olarak, evliya yani Allah’a yakın kabul edilen kişiler tarafından gösterilen görünmeyen güçler ya da yapılan olağanüstü işler olarak değerlendirilir.
2. Evliyanın Gücü: İslam’da kerâmet, evliya (Allah dostları) tarafından ortaya konan görünmeyen ya da sıradışı halleri ifade eder. Bu kişiler, Allah’ın yakın kulları olarak kabul edilir ve zaman zaman büyük bir sabır, hikmet veya güç gösterileriyle dikkat çekerler. Örneğin, bir kişinin hastalıktan iyileşmesi, su üzerinde yürüme ya da geçmiş ve geleceği bilme gibi olağanüstü halleri sergileyebilirler.
3. Mucize ile Farkı: Kerâmet, peygamberlerin mucizelerinden farklıdır. Mucize, peygamberler tarafından gösterilen, Allah’tan alınan özel bir güç ile gerçekleşen olağanüstü olaylardır. Kerâmet, Allah’a yakın olan velilere verilen ilahi bir lütuf olup, günlük hayatın içinde meydana gelir, ama bir peygamberin mucizesi gibi dinî bir görev veya prophetik bir misyon taşımaz.
4. Kişisel Gelişim ve Yüksek Maneviyat: Kerâmet aynı zamanda bir kişinin manevi derinliğini, yükselmiş ahlaki değerlerini ve ilahi kudretle birleşen gücünü simgeler. Allah’a yakın olmanın ve gerçek anlamda bir mümin olmanın bir tezahürü olarak kabul edilir.

Özetle, kerâmet, Allah’ın dostlarına verilen özel ve olağanüstü güçler olarak tanımlanabilir. Bu olaylar, peygamberlerin mucizelerinden farklıdır ve genellikle evliya olarak kabul edilen kişilerin manevi yüksekliğini ve Allah ile olan yakın ilişkilerini gösteren durumlardır.